ഈ ജീവിത കാലയളവില്‍ എനിക്ക് നഷ്ട്ടപെട്ട എന്‍റെ നഷ്ട്ടങ്ങളെല്ലാം തന്നെ ഞാന്‍ സ്നേഹത്തോടെയാണ് നോക്കി കാണുന്നത് എന്‍റെ നഷ്ട്ടങ്ങളെല്ലാം
" അതെനിക്ക് അര്‍ഹതപെട്ടതല്ല "എന്നാണ് ഞാന്‍ വിലയിരുത്തുന്നത്
ജീവിതം എന്നത് കണക്ക് കൂട്ടലുകളുടെ ഒരു തോണി , തോണിയില്‍ നിറയെ കണക്കുകള്‍ എന്നാല്‍ ആ തോണി മുങ്ങുന്നതിനു കാരണം ഈ കണക്ക് കൂട്ടലുകള്‍ ആയാല്‍ ഒരു പോന്‍വഴി മാത്രമേ നമുടെ മുന്നില്‍ ഉള്ളു അതില്‍ ചിലത് എന്നെ എന്നേക്കുമായ് ഉപേക്ഷിക്കുക .
കുട്ടിക്കാലത് രാത്രിയുടെ നിഴലുകളെ പേടിച്ചു എന്നാല്‍ , എന്നാല്‍ രാത്രിയില്‍ പ്രത്യക്ഷപെടുന്ന നക്ഷത്രത്തെ ഞാന്‍ ഒരു പാടു സ്നേഹിച്ചു .
കുട്ടികാലത്തെ ആ സ്നേഹം എവിടെയോ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചു ആരും അറിയാതെ.
കുട്ടികാലത്തെ ആ സ്നേഹം എവിടെയോ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചു ആരും അറിയാതെ.
പ്രിയപ്പെട്ട എന്‍റെ സുഹൃത്തുക്കളെ,
ഒരിക്കല്‍ എങ്കിലും മനസ്സില്‍ പ്രണയം
പൂവിടാത്ത ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ ?
ഒരിക്കല്‍ എങ്കിലും മനസ്സില്‍ പ്രണയം
പൂവിടാത്ത ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ ?
ഉണ്ടെങ്കില്‍ അവര്‍ക്കായ് ഞാന്‍ ഒരു കവിത ഇവിടെ കുറിക്കുന്നു .
"" പണ്ടെന്നോ എന്‍ മനസ്സിന്‍റെ താഴ്വരയിലുംപ്രണയ വസന്തം വിടര്‍ന്നിരിന്നു .......
മഞ്ഞിന്‍ തുള്ളികളാല്‍ കുതിര്‍ന്ന പൂക്കളെ പോലെ
സൂര്യന്‍റെ നേര്‍ത്ത ചുബനങ്ങള്‍ അവള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങി.
മഴ തുള്ളികള്‍ കോര്‍ത്ത ചിലങ്ക അണിഞ്ഞു കൊണ്ടവള്‍
എന്‍ മനസ്സില്‍ നൃത്തം ചെയ്തു .
ആ നിര്‍ത്തം വര്‍ഷങ്ങള്‍ പിന്നിടിമ്പോഴും എന്‍ ഹൃദയത്തിന്‍ വേദന അവള്‍ അറിഞ്ഞതില്ല
അതോ അറിയാത്ത പോലെ നടിച്ചതാണോ ?
ഒരു മഴവില്ല് പോലെ അവള്‍ വന്നതും പിന്നെ എങ്ങോ പോയ്‌ മറഞ്ഞതും
സത്യമാണോ, സ്വപ്നമാണോ അതോ എന്‍ മനസിന്‍റെ ചാഞ്ചാട്ടമാണോ !
ലോക മാകുന്ന കോണില്‍ എവിടെ ആണെങ്കിലും
ഇതാ എന്‍ സ്നേഹം നിറഞ്ഞ പനിനീര്‍ പൂക്കള്‍ നിന്‍ പുതു ജീവിതം സ്നേഹം നിറഞ്ഞതാകാന്‍ """"
കുറച്ചു നാള്‍ ആയ്‌ എന്തെങ്ങിലും എഴുതിയിട്ട്.ഇവിടെ കുത്തിക്കുറിച്ചു
വയ്ക്കുന്നവയെ എന്തു പേരിട്ടു വിളിക്കണം എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. ഇതില്‍ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ എഴുതി പിടിപ്പിക്കാനുള്ള എന്‍റെ " ത്വര " നിങ്ങള്‍ മനസിലാക്കി എങ്കില്‍ സന്തോഷം !
ഞാന്‍ ഇവിടെ കുറിച്ച വരികള്‍ ഇഷ്ട്ടം ആയ്‌ എങ്കില്‍ അറിയിക്കണം .
ഈ കവിതെയും ഞാനും തമ്മില്‍ എന്ത് ബന്ധം എന്നു ചോതിച്ചാല്‍ ഉത്തരം ഒന്ന് മാത്രം മനസ്സില്‍ വേദനിപ്പിക്കുന്ന വാര്‍ത്ത കേട്ടപ്പോള്‍ എങ്ങനെ , എന്ത് എഴുതണം എന്നറിയാതെ പകച്ചു നിന്ന ഒരു വിഡ്ഢിയുടെ കാടത്തരം .
